Analiza sitowa polega na rozdziale badanego materiału na frakcje zawierające ziarna o różnej wielkości, poprzez przesiewanie przez zestaw sit, w wyniku czego ziarna o odpowiednich średnicach pozostają na kolejnych sitach. Po zważeniu poszczególnych klas ziarnowych określa się ile procent materiału pozostało na każdym sicie w stosunku do całości badanej próbki.

Do pyłów zalicza się wszystkie drobne cząstki zawarte w kruszywie o wymiarze poniżej 0,063mm.

Wskaźnik płaskości FI stanowi sumę masy ziaren przechodzących przez sita prętowe, wyrażony w [%] w stosunku do całkowitej masy suchych ziaren.

Badanie kształtu ziarn wykonywane jest przy pomocy suwmiarki Schultza. Wskaźnik kształt SI informuje o zawartości ziaren o stosunku L/E (L – długość, E – grubość) większym niż 3, wyrażony w [%] całkowitej suchej masy badanych ziaren.

Zasada  metody  polega  na określeniu  procentowej zawartości  wody  w  kruszywie  w wyniku  ważenia  próbki  analitycznej  przed  i po  suszeniu  w wentylowanej  suszarce  o temperaturze  110 ± 5  °C.   

Gęstość ziarn obliczana jest jako stosunek masy do objętości. Masa oznaczana jest poprzez ważenie próbki analitycznej w stanie nasyconym, powierzchniowo osuszonej i ponownie ważona po wysuszeniu w suszarce.

Nasiąkliwość to zwiększenie masy próbki kruszywa wysuszonego w suszarce spowodowane penetracją wody do dostępnych do niej pustych przestrzeni.

Zawartość ziarn przekruszonych lub łamanych, w tym zairn całkowicie przekruszonych i procent ziarn całkowicie zaokraglonych oznaczony zgodnie z odpowiednią kategorią 

Odporność na rozdrabnianie oznaczana jest na podstawie pomiaru rozdrobnienia kruszywa w wyniku obtaczania się kruszywa wraz ze stalowymi kulami w obracającym się bębnie. Współczynnik Los Angeles (LA) odpowiada masie próbki analitycznej, która uległa rozdrobnieniu, wyrażonej w %, która przeszła przez sito 1,6 mm, po pełnym cyklu obrotów bębna. 

Gęstość nasypowa, to iloraz masy suchego kruszywa wypełniającego określony cylinder pomiarowy do jego objętości. Wyznacza się ją w stanie luźnym oraz zagęszczonym.

Jednym z podstawowych parametrów trwałościowych kruszywa jest mrozoodporność. Ze względu na występowanie porów i szczelin w ziarnach, kruszywo narażone jest na destrukcję związaną z rozszerzaniem się zamarzającej wody. Badanie przeprowadza się z użyciem wody destylowanej.

Jednym z podstawowych parametrów trwałościowych kruszywa jest mrozoodporność. Ze względu na występowanie porów i szczelin w ziarnach, kruszywo narażone jest na destrukcję związaną z rozszerzaniem się zamarzającej wody. Badanie przeprowadza się z użyciem 1% roztworu chlorku sodu.

Badanie przeprowadza się z użyciem 2% roztworu chlorku sodu.

Umożliwia on poznanie podstawowych informacji o składnikach mineralnych i o tym, jaką funkcję pełnią w kruszywie.

Wskaźnik przepływu kruszywa jest miernikiem jego kanciastości.  Jest to czas, wyrażony w sekundach, w którym w określonych warunkach, z użyciem normowej aparatury, określona objętość kruszywa przepływa przez dany otwór.

Oznaczanie błękitem metylowym frakcji drobnych w kruszywach.

Do zawiesiny próbki analitycznej w wodzie dodaje się sukcesywnie porcje roztworu błękitu metylenowego. Po każdej porcji kontroluje się adsorpcję barwnika przez próbkę analityczną, wykonując na bibule filtracyjnej próbę plamy, w celu wykrycia obecności niezaadsorbowanego barwnika.

Badanie polega na podziale i segregacji wypełniacza na kilka klas ziarnowych o zmniejszających się wymiarach, za pomocą zestawu sit. Badanie przydatne jest w szczególności do materiałów, które w stanie suchym nie wykazują tendencji ani do zbrylania, ani do elektryzowania. Przyjęta metoda jest przesiewaniem na sucho w strumieniu powietrza. Masa ziarn przechodzących przez każde sito odniesiona jest do początkowej masy materiału. 

Metoda oznaczania pustych przestrzeni suchego, zagęszczonego wypełniacza za pomocą aparatu Ridgena. Jest stosowana na przykład do oznaczania pustych przestrzeni wypełniacza, wykazujących zdolność do nasycania bitumami. 

Wskaźnik piaskowy jest to procentowy stosunek objętości ziaren frakcji piaskowej i częściowo żwirowej do objętości tych frakcji kruszywa wraz z cząstkami występującymi w formie zawiesiny przygotowanej w sposób określony normą.

Badanie przeprowadza się bez nasycenia przygotowanej próbki materiału wodą przez 96h

Wskaźnik ten to procentowy stosunek obciążenia jednostkowego p, które trzeba zastosować, aby trzpień o średnicy 50 mm wcisnąć w próbkę dookreślonej głębokości (2,5 lub 5,0 mm) do obciążenia jednostkowego ps, które jest wartością stałą i odpowiada ciśnieniu przy wciskaniu trzpienia w standardowy tłuczeń. Badanie przeprowadza się z nasyceniem przygotowanej próbki materiału wodą przez 96h

Określenie maksymalnej gęstości szkieletu gruntowego oraz wilgotności optymalnej .

10390

Stratę prażenia oznacza się w atmosferze utleniającej w temperaturze 1000°C, powodując spalenie lub ulatnianie się jej zawartości.

1744-1

196-2

Metoda spektrometrii atomowej ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-OES).

Metoda wagowa

1744-1

Metoda wagowa

1744-1

Metoda miareczkowa

1744-1

1744-1

Metoda wizualna

1744-1

Metoda wizualna

1744-1

Metoda wagowa

1744-1

Wilgotność   optymalna   gruntu   jest   to   wilgotność,   przy   której   grunt   ubijany   w   sposób   znormalizowany   uzyskuje maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego.

Wilgotność gruntu określa się stosunkiem masy wody wolnej lub zawartej w porach próbki gruntu do masy suchych, stałych cząstek gruntu, wyrażonej w procentach.

Wskaźnik piaskowy jest to procentowy stosunek objętości ziaren frakcji piaskowej i częściowo żwirowej do objętości tych frakcji gruntu wraz z cząstkami występującymi w formie zawiesiny przygotowanej w sposób określony normą.

Metoda spektrometrii atomowej ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-OES).